Handelingen 2:42
In Handelingen zien we dat het in het o.t. verborgen geheimenis gestalte krijgt: de gemeente ontstaat door de krachtige werking van de uitgestorte Heilige Geest. De gemeente groeide als kool, de gelovigen waren actief binnen- en buiten de gemeente. Dat wil zeggen er was zorg en aandacht voor elkaar, maar men trad ook naar buiten en tal van nieuwe mensen bekeerden zich en werden toegevoegd aan de gemeente. Je zou er jaloers op worden als je leest hoe het er aan toe ging in die eerste gemeente in Jeruzalem. Er was toewijding aan God en als gevolg daarvan een intensief en enthousiast gemeenteleven bij de gelovigen.
Er zijn een aantal redenen waarom men zo gemotiveerd en gedreven was, die kunnen we o.a. vinden in Handelingen 2:42. Daar lezen we 'En zij bleven volharden bij het onderwijs der apostelen en de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden'. Deze vier 'speerpunten' van de gemeente zorgden er voor dat de gemeente zowel in de diepte (overgave aan God) als in de breedte (toename in aantal) groeide.
Het eerste kenmerk was dat men volhardde in het onderwijs van de apostelen. Dat betekent dat ze prioriteit gaven aan het onderzoeken van datgene wat de apostelen verkondigden en dat zij de Schriften (het o.t.) onderzochten. Bijbelstudie dus. Dit is voor elke christen van levensbelang: het onderzoeken van Gods Woord, waardoor wij Zijn gedachten, die Hij in de bijbel ontvouwt, beter leren verstaan en H'm daardoor beter leren kennen. Het lezen en overdenken van Gods Woord, individueel en met elkaar, is de beste wijze waardoor een christen werkt aan zijn/haar relatie met God. Hier zouden we allemaal topprioriteit aan moeten geven en dan niet voor een paar keer, we moeten leren hier in te volharden. Gezonde bijbelstudie maakt ons tot gezonde christenen die een levende relatie met hun Heer onderhouden en standvastig zijn temidden van alle onrust in deze tijd.
Het breken van het brood was het tweede aspect waar men in volhardde. Dat betreft het avondmaal. In het begin van de gemeente deed men dit dagelijks, later werd het gebruikelijk om wekelijks het avondmaal te vieren (Hand. 20:7). Het avondmaal bepaalt ons bij het verzoeningswerk van de Here Jezus aan het kruis van Golgotha. Dat is het fundament van elke christen. Het is belangrijk steeds weer bepaald te worden bij Zijn lijden en opstanding. Tal van Schriftgedeelten gaan over het kruis, het is verrijkend deze te overdenken om iets te gaan begrijpen van Zijn oneindige liefde. Het breken van het brood en het drinken van de wijn bepaalt ons bij Hem, maar ook bij de reden van Zijn komst nl. onze ongehoorzaamheid en zonden. We gaan dan beseffen hoe overweldigend groot Zijn liefde voor ons is.
De discipelen volhardden in de gemeenschap. Dat wil zeggen dat ze zaken gemeen (samen) hadden en deden.Wij als gelovigen moeten er ook op letten dat we zaken met elkaar delen, geestelijk, praktisch en indien nodig ook materieel. Er was toen echte zorg en aandacht voor elkaar. Men verdeelde de bezittingen, zodat niemand tekort kwam. Ik wil niet beweren dat wij alles moeten verkopen en samenvoegen om een eerlijke verdeling te kunnen maken, maar soms iets meer tijd en aandacht voor elkaar hebben zou heel goed zijn.
Naast de gemeenschap met elkaar was er natuurlijk de gemeenschap of vertrouwelijke omgang met de Heer. Dit hoort het kenmerk van elk christenleven te zijn: tijd nemen om alleen met de Meester te zijn. Tijd waarin Hij heel persoonlijk tot ons kan spreken. Het is belangrijk dat we ons dagelijks terugtrekken in onze binnenkamer om Hem te zoeken. De Here Jezus nam zijn discipelen steeds apart, zodat ze alleen met Hem waren als Hij een belangrijke opdracht voor hen had. Hij voedde hen eerst, zodat zij anderen konden voeden. Gemeenschap en avondmaal horen bij elkaar, het is het toppunt van gemeenschap als je met meerdere broeders en zusters mag eten van dat ene brood en mag denken aan Zijn lichaam dat voor ons is verbroken en mag drinken uit die ene beker en bepaald wordt bij Zijn kostbaar bloed dat voor ons vergoten is.
Gebed was het vierde waarin men volhardde. Gebed is de ademhaling van de ziel. De motor van het persoonlijk en gemeenteleven. Met gebed 'onderhouden' we ons relatie met God. Grote Godsmannen en vrouwen zijn altijd mensen van gebed geweest. Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, toch is gebed juist waar veel gelovigen (waaronder ik mezelf ook reken) in tekort schieten. Gebed is er in diverse vormen: belijden van zonden, voorbede, dankzegging, aanbidding, lofprijzing, gebed voor de eigen noden en die van anderen, gemeenschappelijk gebed. Het is belangrijk dat we alles wat ons bezighoudt bij Hem brengen. Ons hart, zoals Hanna, bij Hem uitstorten, dat is een houding van overgave aan en vertrouwen op Hem. Als we de Here Jezus aan de hand van de evangeli'n volgen ontdekken we telkens weer dat Hij tot God bad, in allerlei omstandigheden, tot zelfs aan het kruis waar Hij nog voorbede deed voor de omstanders.
De leer van de apostelen, het vieren van het avondmaal, de gemeenschap en de gebeden zijn nauw met elkaar verbonden. Gemeenschap met God, zonder Zijn Woord te overdenken, avondmaal vieren en dat alles zonder gebed kan ik me niet voorstellen. Het is a.h.w. de 'core business' van elke plaatselijke gemeente. Als we hierin volharden dan kan het niet anders of Gods Geest, net als in de begintijd van het boek Handelingen gaat grote dingen doen in onze levens en in de gemeente. Gods Geest werkt daar waar Hij de ruimte krijgt. Laten we ons er naar uitstrekken om consequent en met een open en verlangend hart bezig te zijn met het bovenstaande, dan zouden we wel eens verrast kunnen worden door wat Hij gaat doen!