De geschiedenis uit Genesis 28 is bekend. Jacob heeft zijn vader en broer bedrogen en is vervolgens gevlucht. Als de zon is gedaald gaat hij rusten. Hij legt zijn hoofd op een steen of rots (Hebr.: Eben). Als hij in slaap valt krijgt hij een visioen. Hij ziet de hemel geopend, bovenaan de ladder, die hemel en aarde verbindt, staat de Here. De Here spreekt met Jacob, Hij maakt Zich bekend aan Jacob en Hij doet beloftes aan Jacob. Als Jacob weer ontwaakt beseft hij dat hij een bijzondere droom heeft gehad.
Het moment waarop Jacob rust is van belang om te overdenken. We lezen namelijk in Gen. 28:11 het volgende: “En hij bereikte een plaats, waar hij bleef overnachten, omdat de zon ondergegaan was. De zon was ondergegaan, letterlijk, maar ook in overdrachtelijke zin. Jacob was nl. op de vlucht omdat hij zijn vader en broer had bedrogen, het was duister in zijn leven. En juist dan, op een donker moment in zijn leven openbaart de Here Zich aan hem. Ook al zijn wij ontrouw, Hij is getrouw. Hij die een goed werk is begonnen zal het ook voleindigen. Wat is God toch goed voor ons!
Het doortrekken van de parallel naar onze tijd is niet moeilijk. Als wij rusten, zoals Jacob, op onze Rots, Jezus Christus, dan gaat de hemel als het ware voor ons open. Als Jezus Christus het fundament is van ons leven, dan is er weer contact met God mogelijk. Of zoals een lied dat zegt: “Hij in Wie God Zelf kan rusten, is het Rustpunt ook voor mij”.
Iets vergelijkbaars als in de geschiedenis van Jacob zien we bij Stefanus als hij wordt gestenigd. Ook hij ziet een geopende hemel en de Here Jezus staande aan de rechterhand van God. Dit laatste is opmerkelijk, want we weten dat de Here Jezus nadat Hij was opgestaan en naar de hemel gevaren is gezeten is aan Gods rechterhand. Gezeten, omdat Zijn werk in tegenstelling tot het werk van alle OT hogepriesters volmaakt was. Toch staat in de geschiedenis van Stefanus vermeld dat Hij staat. Ik denk dat dit te maken heeft met Zijn betrokkenheid met Stefanus, Hij lijdt mee met Stefanus en is nauw betrokken bij datgene wat er plaatsvindt met Zijn kinderen. Dit heeft te maken met Zijn werk als Hogepriester voor Zijn kinderen. We hebben een Hogepriester, die mee kan lijden en mee kan voelen, omdat Hij Mens is geweest.
Als Hij het fundament van ons levenshuis is, dus als we met Hem rekening houden in al ons doen en laten dan gaat Hij Zich aan ons openbaren, want Hij openbaart Zich aan wie Hem liefhebben, Joh. 14:21 “en wie Mij liefheeft, zal geliefd worden door mijn Vader en Ik zal hem liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren”. Dit zien we gebeuren bij Jacob: De Here maakt zich aan Jacob bekend, Hij openbaart Zich aan hem. Ditzelfde zien we in het laatste hoofdstuk van Exodus, keer op keer deed Mozes “zoals de HERE Mozes geboden had” en het gevolg was dat de heerlijkheid van de Here de tabernakel vervulde, zodat Mozes niet kon blijven staan. Dit is niet anders in ons leven als wij Hem oprecht willen volgen. We zingen wel eens “ik geef mijzelf aan U volkomen”, dat is een mooi lied om te zingen, maar we, en daar reken ik mezelf bij, moeten dit ook doen in de praktijk van ons leven.
De Here sprak tot Jacob toen hij rustte op de rots. De Here wil ook tot ons hart spreken, heel persoonlijk, door Zijn Woord en door Zijn Heilige Geest. Als we Zijn Woord biddend lezen, kan Zijn Woord ons soms heel direct raken. Teksten die we al vele malen gelezen hebben en die we soms zelfs uit ons hoofd kennen krijgen dan ineens een andere betekenis voor ons. Dit is het werk van Gods Geest. Dit te ervaren is heel bijzonder, maar het is niet voor bijzondere mensen, het is voor elke gelovige die bereid is Gods Woord serieus te nemen.
Rustend op de rots ontvangt Jacob van de Here, beloften omtrent zijn nageslacht en het land. God wil ons net zo goed zegenen, sterker nog Hij heeft ons al gezegend met alle geestelijke zegeningen. Het is aan ons in het geloof deze zegeningen ons deel te maken. Het volk Israël moest indertijd het land Kanaän innemen door zijn voet er in het geloof op te zetten, Jozua 1:3. Wij dienen ons deze zegeningen eigen te maken in het geloof dat het waar is wat Hij tot ons zegt. Dus als Hij bijvoorbeeld in Zijn Woord zegt dat we ons niet bezorgd hoeven te maken, dan moeten we dat dus ook niet te doen en in zorgelijke omstandigheden vertrouwen op Hem. Hij wil met ons zijn in elke situatie van ons leven.
Ook belooft de HERE met Jacob te zijn, Gen 28:15. Dit is een van de heerlijkste beloften van God, Hij is met ons, altijd! We ervaren dit misschien niet altijd zo, maar het is wel wat Hij beloofd en wat Hij belooft is waar! Dat we toch meer leven vanuit deze belofte, met alles wat op onze levensweg komt.
Hij is nabij, Hij wil ons helpen, Hij, de Almachtige. Daarom riep David uit: “zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want Gij zijt nabij!”. Een uitspraak van Paulus in het NT die daar ook van spreekt “ik vermag alle dingen in Hem die mij kracht geeft”.
Doordat Jacob rustte op de rots was er als het ware een open hemel, een verbinding tussen de hemel en de aarde. Dit is precies wat het werk van de Here Jezus op het kruis van Golgotha heeft bewerkstelligd. De relatie met God, die door de zonde was verbroken, is voor hen die geloven hersteld. Nu mogen en kunnen we vrijmoedig naderen tot de troon der genade, dankzij Zijn offer.
Deze open hemel is ook een heenwijzing naar de toekomst in het duizendjarig vrederijk, ook dan zal er als het ware een verbinding zijn tussen de hemel en de aarde. Wij, die tot de gemeente behoren, zijn hemelburgers maar zullen dan met Hem op aarde heersen. Ook deze verbinding is gebaseerd op het offer van de Here Jezus.
Jacob maakte een gedenksteen van de steen of rots waarop hij had gerust, dit omdat hij had gemerkt dat er een bijzonder gebeurtenis had plaatsgevonden. Overdrachtelijk gezien betekent dit in onze situatie dat Christus, onze Rots, het onderwerp van ons getuigenis zal zijn. Hij is de gedenksteen of het getuigenis waarvan we in de kracht van de Heilige Geest spreken, daarvan, dus van de Heilige Geest, spreekt de olie.