Nog niet zo heel lang geleden liet nagenoeg iedereen in Nederland zich begraven. Sinds het begin van de vorige eeuw is dit echter nogal veranderd. Veel mensen laten zich tegenwoordig, geleid door allerlei verschillende motieven, cremeren. Cremeren betekent verbranden of verassen. 1 April 1914 vond in Velsen, waar het eerste Nederlandse crematorium staat, de eerste crematie plaats. Van deze crematie werd een proces verbaal opgemaakt, want cremeren was toen nog niet legaal. Vervolging heeft echter niet plaatsgevonden, het werd gedoogd. In 1955 is er een wetswijziging geweest die cremeren legaliseerde en sinds 1991 is er een wet op de lijkbezorging waarin begraven en cremeren werden gelijkgesteld. Dit had te maken met misdrijven, men was n.l. bang dat door crematie sporen van moord zouden verdwijnen. In 1955 is toen bepaald dat er een tweede lijkschouwing diende plaatst te vinden.
Het feit dat het best wel lang heeft geduurd voordat cremeren gemeengoed werd in Nederland is te danken aan de invloed van het christendom en de kerken. De meeste kerken wezen cremeren af of waren nogal terughoudend. Met de leegloop van de kerken en daarmee de afname van de christelijke invloed in de maatschappij is cremeren veel meer in zwang gekomen. Daarnaast kwam natuurlijk ook met de komst van vliegtuigen en het internet van alles onder handbereik vanuit het Oosten. Denk aan de New Age beweging met invloeden uit o.a. het Hindoeïsme en Boeddhisme.
De belangrijkste vraag is natuurlijk wat zegt de Bijbel over dit onderwerp.
Hieronder een aantal gedachten ter overweging:
In de Bijbel is geen direct verbod om te cremeren te vinden, maar lezen we de Bijbel door dan is cremeren absoluut niet passend in de geest van de Bijbel.